Mensenlief wat vliegt de tijd ... enig zoekwerk over het tijdstip dat één van mijn eerste pennevruchten verscheen nl. de recensie van het schitterende album "Runaway Scrape" leverde volgende onthutsende informatie op ....The Sidehill Gougers ....augustus 2004. Wij waren het bandje met het mooie  bird - and - broken - hearted logo / tattoo een beetje uit het oog verloren want het ep'tje "Gone to Seed" dat in 2005 verscheen geraakte om onduidelijke redenen nooit tenhuize van Swa de Rootsrocker en ook het wijzigen van de groepsnaam schiep aanvankelijk wat misverstanden. Maar eind goed al goed en tot onze grote tevredenheid zijn Jamie Wilson - female vocals, acoustic gt en Shane Walker - vocals, acoustic gt, piano, harmonica nog steeds de drijvende krachten achter dit prima americana bandje dat met Cody Foote - electric & upright bass en John Ross Silva - drums enkele nieuwe gezichten telt. Bovendien kwamen ondermeer Bukka Allen - accordion, Brad Rice - electric gt, Brian Bekon - fiddle en Brian Standefer - cello ook een handje toesteken in de studio en dat scheelt altijd een flinke slok op de (eindejaars) borrel.  The two Austin, Texas singer - songwriters Wilson / Walker lieten zich weer van hun beste zijde zien met het pennen van een elftal songs waarvan "John Henry", "Rosaline", "It'll Get Better", "Dead End" , "Michael" ook al op "Gone To Seed" terug te vinden zijn. Van de oorspronkelijke old - time stringband is bitter weinig overgebleven, enkel de song "Baby" is nog kenmerkend voor het genre, en wordt het al vlug duidelijk dat het gezelschap voor een meer country, rock, folk, rootsrichting heeft gekozen dat is alleen maar toe te juichen. Juweeltjes als de openingstrack "Manheim Station","Rosaline" en "Michael" waarbij  Shane & Jaimie om beurt vocaal erg hoog scoren zijn er nooit teveel op deze aardbol en wanneer het duo iets korter bij mekaar kruipt achter de microfoon worden "Oldcrow / Scarecrow" ,"It'll Get Better", "Dead end" en "Sleeping Pills" één levende herinnering aan dat andere tweetal (Emmylou Harris &Gram Parsons) . "Everybody Knows" en "Riding in a Lincoln"  mogen rekenen op aardig wat keys (Rami Gaffe), cello en harmonica en geven het totaalgeluid van the Gougers ontegensprekelijk iets meer volume en gaat het bandje ongetwijfeld opzadelen met vervoerproblemen als zij al dat materiaal moeten meezeulen....Toch zien wij ze graag eens naar Europa overkomen ....(SWA)